De moleculaire klok is een metafoor voor de techniek die gegevens van fossielen en van de mate van de moleculaire evolutie gebruikt om de tijd af te leiden in de geologische geschiedenis sinds twee soorten of andere taxa divergeerden. Het wordt gebruikt om het tijdstip te schatten van het optreden van speciatie. Deze methode is door Emile Zuckerkandl en Linus Pauling in 1963 voorgesteld.
Emile Zuckerkandl
Linus Pauling
De voor deze berekeningen gebruikte moleculaire gegevens zijn gewoonlijk sequenties van aminozuren in eiwitten of sequenties van nucleotiden in DNA of RNA. Hoe meer mutaties zijn opgetreden, hoe langer geleden de divergentie heeft plaatsgevonden. Het wordt ook wel een genenklok of een evolutionaire klok genoemd. Een probleem daarbij wordt gevormd doordat niet bekend is wat de snelheid van optreden van mutaties is; deze moet worden ingeschat.
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Molecular clock op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.