Édouard Philippe

Édouard Philippe
Édouard Philippe in 2020
Geboren	28 november 1970 Rouen, Frankrijk
Politieke partij	UMP (2002-2015) LR (2015-2018)
Handtekening
Premier van Frankrijk
Aangetreden	15 mei 2017
Einde termijn	3 juli 2020
President	Emmanuel Macron
Voorganger	Bernard Cazeneuve
Opvolger	Jean Castex
Lid Nationale Vergadering
Aangetreden	23 maart 2012
Einde termijn	15 juni 2017
Voorganger	Jean-Yves Besselat
Opvolger	Jean-Louis Rousselin
Burgemeester van Le Havre
Aangetreden	24 oktober 2010
Einde termijn	20 mei 2017
Voorganger	Antoine Rufenacht
Opvolger	Luc Lemonnier
Portaal    Politiek

Édouard Charles Philippe (Rouen, 28 november 1970) is een Frans politicus. Van 15 mei 2017 tot 3 juli 2020 was hij premier van Frankrijk. Sinds 5 juli 2020 is hij burgemeester van Le Havre, wat hij ook van 2010 tot 2017 was.

Levensloop

Als zoon van twee leraren Frans deed hij zijn middelbare studies in Bonn. Hij vervolgde met studies in Sciences Po (promotie 1992) en bij de École nationale d'administration (promotie Marc Bloch 1995-1997).

Hij begon in 1997 zijn carrière bij de Raad van State en specialiseerde zich in het recht van de openbare aanbestedingen. Tijdens zijn studies was hij lid van de Parti socialiste, in de strekking Michel Rocard. Nadien evolueerde hij naar rechts.

Politiek in Le Havre

In 2001 werd Philippe tot gemeenteraadslid verkozen in Le Havre en werd wethouder (adjoint au maire) bij burgemeester Antoine Rufenacht, belast met de juridische zaken.

In 2002 was hij, zonder succes, kandidaat bij de parlementsverkiezingen. Datzelfde jaar nam hij deel aan de oprichting van de UMP, de politieke partij die de opvolging nam van de RPR en de ambitie had de grote volkspartij te zijn van rechts en centrumrechts. Hij werd er directeur-generaal van, tot in 2004, toen Alain Juppé ontslag nam. Vervolgens werd hij advocaat. Hij werd ook verkozen tot raadslid in de Conseil Régional van de toenmalige regio Haute-Normandie.

In 2007 werd hij kabinetsmedewerker bij Alain Juppé, minister van Leefmilieu, Ontwikkeling en Ruimtelijke Ordening. In 2008 werd hij raadslid in de Conseil Général voor het departement Seine-Maritime.

In het gemeentebestuur van Le Havre werd hij als adjoint-au-maire belast met economische ontwikkeling, haven, werkgelegenheid, opleiding, internationale betrekkingen. In 2009 wijzigde dit naar stedenbouw, huisvesting, haven. In oktober 2010 werd hij burgemeester van Le Havre, in opvolging van Antoine Rufenacht. In 2014 werd hij bij de gemeenteraadsverkiezingen herkozen in Le Havre, met 52,04 % van de stemmen.

In juni 2016 nam hij in Dresden deel aan een bijeenkomst van de Bilderberggroep.

Presidentsverkiezingen 2017

Bij de presidentsverkiezingen van 2017 behoorde Philippe tot het campagneteam van Alain Juppé voor de voorverkiezingen binnen de Les Républicains. Hij was een van zijn twee woordvoerders. Na de voorverkiezingen, toen François Fillon het gewonnen had, behoorde Philippe tot zijn campagneteam, maar trok zich terug op 2 maart 2017, na het zich ontwikkelen van de affaire-François Fillon.

In 2017 stelde hij zich geen kandidaat voor de parlementaire verkiezingen, omwille van de cumul met zijn andere mandaten.

Premier van Frankrijk

Op 15 mei 2017 werd hij benoemd tot premier van Frankrijk, hiermee een rol spelende als exponent van de verbinding tussen links en rechts die Emmanuel Macron tot stand wil brengen. Zonder toe te treden tot La République en marche ! werd hij tot leider van de meerderheid aangesteld. Hij nam ontslag als burgemeester van Le Havre en werd op 28 mei opgevolgd door zijn premier adjoint (eerste wethouder). De regering-Philippe II volgde de regering-Philippe I op drie dagen na de parlementsverkiezingen van 18 juni 2017. Op 3 juli 2020 werd Philippe opgevolgd door Jean Castex.

Van 3 tot 16 oktober 2018 was hij waarnemend minister van Binnenlandse Zaken, na het ontslag van Gérard Collomb.

Privé

Philippe is getrouwd met Édith Chabre, directrice van de École de droit bij Sciences Po. Zij hebben drie kinderen. Hij is amateur-bokser en traint driemaal per week. Hij trof in Matignon de bokszaal aan die Manuel Valls er liet inrichten.

Publicaties

• Des hommes qui lisent, J. C. Lattès, Parijs, 2017.

Samen met Gilles Boyer schreef Philippe twee politieke romans:

• L'heure de vérité, Parijs, Flammarion, 2007.
• Dans l'ombre, Parijs, Jean-Claude Lattès, 2011.

Zie ook

• Regering-Philippe I
• Regering-Philippe II

Externe links

• (fr) Philippe naar Matignon
• (fr) Benoemd tot premier

Literatuur

• Gaël TCHAKALOFF, Lapins et Merveilles, Parijs, Flammarion.