Xenofagie

Xenofagie (van het Grieks: xenos, "vreemd" en fagein, "eten") en allotrofie (van het Grieks: alloi, "ander" en trophein, "voedingsstof") zijn grote veranderingen in vastgestelde patronen van biologische consumptie, door individuen of groepen.

• In de entomologie is xenofagie een categorische verandering in de voeding, zoals een herbivoor die vleesetend wordt of een roofdier dat necrofagisch wordt, of een omkering van dergelijke veranderingen. Allotrofie is een minder extreme verandering in het voedingspatroon, zoals in het geval van het lieveheersbeestje met zeven vlekken dat een voedingspatroon van bladluizen soms bijvult met stuifmeel. Er zijn verschillende duidelijke gevallen van allotrofie bij de Israëlische Longitarsus-kevers.
• In de microbiologie is xenofagie het proces waarbij een cel autofagie richt op pathogenen, zoals gedocumenteerd in de studie van antivirale afweer. Cellulaire xenofagie is een aangeboren onderdeel van afweerreacties, hoewel het algemene belang van xenofagie nog niet zeker is.
• In de ecologie komt allotrofie ook tot uiting in eutrofiëring, aangezien het een verandering is in de voedingsbron, zoals een aquatisch ecosysteem dat nieuwe voedingsstoffen begint te ontvangen door drainage van het omringende land.