Promiscuïteit

Een promiscue seksleven (Latijn: promiscuus, dooreengemengd, gemeenschappelijk) is het onderhouden van wisselende seksuele contacten met meerdere personen (relaties of vluchtige, anonieme seks). In de meeste maatschappijen rust een cultureel bepaald taboe op dergelijk gedrag.

Verschillende 19e-eeuwse antropologen als Bachofen en Morgan waren van mening dat promiscuïteit, vóór het ontstaan van het huwelijk, de basis vormde van primitieve samenlevingen, waarin de identiteit van de vader onachterhaalbaar was en afstamming en vererving daarom in vrouwelijke lijn plaatsvonden (matrilineariteit). Daarna zou dit gebruik afgenomen zijn en evolueerde de maatschappij naar een patriarchaat. Empirisch sociaal-antropologisch onderzoek heeft de waarde van deze theorie gerelativeerd en deze gedachte is verlaten. Vooral het universele voorkomen van de door Bachofen beschreven stadia is in twijfel getrokken.

Sinds de seksuele revolutie van de jaren zestig en zeventig van de twintigste eeuw, en naarmate de seksuele moraal in de westerse maatschappij minder streng werd, is de promiscuïteit in de westerse maatschappij toegenomen. De angst voor verspreiding van de ziekte aids sinds het begin van de jaren 1980 heeft deze ontwikkeling weer enigszins afgeremd.

Promiscuïteit is een risico-indicator bij de verspreiding van geslachtsziekten zoals chlamydia. De prevalentie van gonorroe wordt vaak beschouwd als een graadmeter voor de promiscuïteit in de samenleving.

Dieren

Veel verschillende diersoorten zijn promiscue, waaronder de meeste zoogdieren. Ook de chimpansees en bonobo's zijn sterk promiscue.

Zie ook

• Libertinisme
• Vrije liefde