Продолжая использовать сайт, вы даете свое согласие на работу с этими файлами.
Tuinwolfsmelk
Tuinwolfsmelk | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Soort | |||||||||||||||||||
Euphorbia peplus L. (1753) | |||||||||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||||||||||
Tuinwolfsmelk op Wikispecies | |||||||||||||||||||
|
Tuinwolfsmelk (Euphorbia peplus) is een eenjarige plant uit de wolfsmelkfamilie (Euphorbiaceae). De soort komt van nature voor in Midden-Europa en het Middellandse Zeegebied en is van daaruit over de hele wereld verspreid.
Inhoud
Beschrijving
Tuinwolfsmelk is een lichtgroene plant met een penwortel en een hoogte van 10 tot 30 cm. De verspreid staande bladeren zijn omgekeerd eirond, gesteeld en hebben een gave rand. De plant heeft 2n = 16 chromosomen.
Tuinwolfsmelk bloeit van juli tot de herfst. De bloeiwijze is een cyathium. Tuinwolfsmelk bloeit in schermen met drie stralen. Elke straal is nog eens in tweeën vertakt. De eironde schutbladen onder de bloempjes lijken net normale blaadjes. De eenslachtige bloem heeft halvemaanvormige klieren met per klier twee slanke horens.
Tuinwolfsmelk heeft 3 mm grote kluisvruchten met smalle vleugels op elk segment. Op de bleekgrijze, 1,5–2 mm lange en 1 mm brede zaadjes zitten rijen van donkere putjes en ze hebben een 0,3 mm groot mierenbroodje.
Standplaats
De soort komt voor op zowel bebouwde als braakliggende grond.
Medicinale toepassingen
Bepaalde vormen van huidkanker (niet-melanoom) schijnen te genezen te zijn door een korte behandeling met sap van tuinwolfsmelk, maar dit is nog in een experimentele fase en is op slechts 36 patiënten getest.
De plant wordt gebruikt voor de productie van ingenolmebutaat en ingenoldisoxaat is in onderzoek. ingenolmebutaat zit in het geneesmiddel 'Picato' dat als gel wordt toegepast bij actinische keratose en inmiddels succesvol is gebleken bij verschillende vormen van huidkanker. De planten van de Wolfsmelk-familie waren al ver voor onze jaartelling bekend in zowel Griekenland als China waar ze geneeskundig werden gebruikt.
Afbeeldingen
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Euphorbia peplus op Wikimedia Commons.
Externe links
|
... · E. abdelkuri · E. abyssinica · E. acanthothamnos · E. actinoclada · E. adenopoda · E. alcicornis · E. alfredii · E. alluaudii · E. ambarivatoensis · E. ambovombensis · E. amygdaloides (Amandelwolfsmelk) · E. analalavensis · E. ankaranae · E. ankarensis · E. ankazobensis · E. antiquorum · E. antso · E. aprica · E. arahaka · E. aureoviridiflora · E. balsamifera · E. banae · E. beharensis · E. bemarahaensis · E. benoistii · E. berorohae · E. biaculeata · E. boissieri · E. boiteaui · E. boivinii · E. bongolavensis · E. bosseri · E. brachyphylla · E. caducifolia · E. candelabrum · E. cap-saintemariensis · E. capmanambatoensis · E. capuronii · E. caput-aureum · E. cedrorum · E. cyparissias (Cipreswolfsmelk) · E. dulcis (Zoete wolfsmelk) · E. epithymoides (Kleurige wolfsmelk) · E. erythraea · E. esula (Heksenmelk) · E. exigua (Kleine wolfsmelk) · E. handiensis · E. helioscopia (Kroontjeskruid) · E. ingens · E. lacei · E. lactea · E. lathyris (Kruisbladige wolfsmelk) · E. leuconeura · E. neriifolia · E. officinarum · E. palustris (Moeraswolfsmelk) · E. paralias (Zeewolfsmelk) · E. peplus (Tuinwolfsmelk) · E. platyphyllos (Brede wolfsmelk) · E. portlandica (Kustwolfsmelk) · E. pulcherrima (Kerstster) · E. regis-jubae · E. resinifera · E. royleana · E. seguieriana (Zandwolfsmelk) · E. stenoclada · E. stricta (Stijve wolfsmelk) · E. tirucalli · E. verrucosa (Wrattige wolfsmelk) · E. waringiae · ...