Een polyimide (afgekort PI) is een polymeer van imide-monomeren die behoort tot de klasse van hoogwaardige kunststoffen.
Dit type polymeer heeft een hoge hittebestendigheid. Het wordt gebruikt in diverse toepassingen waarbij robuustheid belangrijk is, bijvoorbeeld in hoge temperatuur brandstofcellen en displays.
De eerste polyimide werd in 1908 ontdekt door Bogart en Renshaw. Ze ontdekten dat 4-amino-ftaalzuuranhydride niet smelt bij verhitting, maar wel water afgeeft bij de vorming van een polyimide. Het eerste semialifatische polyimide werd bereid door Edward en Robinson door smeltfusie van diaminen en tetrazuren of diaminen en dizuren / diester.
Een bekende merknaam van op polyimide gebaseerde composities is Kapton. Dit was de eerste polyimide en was van aanzienlijk commercieel belang. Kapton werd in de jaren vijftig ontwikkeld door DuPont, die een succesvolle synthese van polyimide ontwikkelden. Tot op heden worden de meeste polyimiden nog steeds op dezelfde manier geproduceerd. De vervaardiging bestaat uit de condensatie van pyromellietzuurdianhydride en 4,4'-oxydianiline. Sinds 1955 zijn polyimiden in massaproductie.