LUCA (evolutie)
LUCA (acroniem van last universal common ancestor) oftewel: "laatste universele gemeenschappelijke voorouder", is in de biologische wetenschap het hypothetische, fossiele (uitgestorven) eencellige organisme, dat de evolutionaire voorouder zou zijn van alle hedendaagse organismen.
De term LUCA werd in 1996 voorgesteld door Christos Ouzounis, op een bijeenkomst van de Fondation des Treilles over het onderwerp. Het voorstel was een compromis tussen LUA (last universal ancestor) en LCA (last common ancestor). Eerder waren ook al andere termen geopperd, zoals progenote (voorgesteld in 1977 door Carl Woese) en cenancestor (voorgesteld door W.M. Fitch in 1987).
Eigenschappen van LUCA
LUCA had alle eigenschappen die de hedendaagse organismen gemeenschappelijk hebben, zoals een (prokaryotische) cel, de genetische code en transcriptie met behulp van tRNA, mRNA en ribosomen. Al het bekende leven op aarde heeft deze eigenschappen gemeenschappelijk. Met name de vrijwel universele genetische code wijst op het bestaan van een gezamenlijke voorouder.
LUCA zou een eencellig organisme geweest zijn dat 3 tot 4 miljard jaar geleden leefde. LUCA was niet per definitie de eerste of de primitiefste levensvorm. Het is denkbaar dat er in die periode veel meer levensvormen waren, maar dat de evolutionaire nakomelingen van andere organismen uitgestorven zijn.
Gepoogd wordt de eigenschappen van LUCA te reconstrueren, maar er is nog geen duidelijke overeenstemming over. Volgens sommige interpretaties had LUCA DNA, volgens andere was de genetische informatie opgeslagen in de vorm van RNA.
Virussen
Virussen worden niet gerekend tot het leven. Desondanks vertonen ze evolutie en zijn ze verwant met levende organismen. In dit licht is LUCA de afkorting voor last universal cellular ancestor. De universele stamboom van het leven is echter waarschijnlijk niet universeel zonder de virussen.
Zie ook
|
Voetnoten
Literatuur
|