Biologische beschikbaarheid, vaak afgekort tot biobeschikbaarheid of F, is een farmaceutische term die aangeeft in welke mate de werkzame stoffen van een geneesmiddel beschikbaar komen op de bedoelde plek.
Meestal wordt dit als volgt gedefinieerd:
De biologische beschikbaarheid is de fractie van de dosis van een geneeskrachtige stof die onveranderd in de algemene circulatie (voorbij het poortaderstelsel en de lever) terechtkomt ten opzichte van de intraveneuze toediening en de snelheid waarmee dit gebeurt.
Invloeden op de biologische beschikbaarheid
De hoogte van de biologische beschikbaarheid van een geneesmiddel is afhankelijk van het soort medicijn, de bereiding, het metabolisme van de patiënt en de toedieningsvorm. De biologische beschikbaarheid kan onder andere afnemen door een inefficiënte wijze van inname, wisselwerking met voedsel, voortijdige uitscheiding via het maag-darmkanaal of afbraak door de lever. Geneesmiddelen die intraveneus worden toegediend hebben per definitie een biologische beschikbaarheid van 100%.
